Ang dugo ni San Josafat ay tulad ng isang binhi na ginamit ng Diyos upang pagyabungin at patatagin ang pagkakaisa sa Roma.

Nagbago ang kanyang nanay at pinangunahan ni San Martin ang pagpapatayo ng maraming mga tahanan para sa mga monghe at mga mabuting ehemplo ng pagdarasal at pagsisilbi sa Diyos.

Ang tunay na pagbibigay ay may kalakip na pag-ibig, hindi pagmamalaki. Ang lahat ng sa atin ay mula sa Diyos. Binabalik lamang natin ito kapag tayo ay nagbibigay sa simbahan o sa mga nagugutom.

Ayon sa sulat ni San Pablo sa mga taga-Corinto, tayo ay templo ng Diyos at naninirahan sa atin ang Kanyang Espiritu. Kaya dapat tayong maging banal sa ating pagkilos at pananalita.

Kung mayroon tayong pag-ibig na mula sa Diyos, matututuhan nating mahalin ng tunay ang Diyos, kapwa at sarili. Ganyan dapat ang pagkakasunod-sunod subalit sa mundo ngayon, tila nabaliktad na.

Ang buong buwan ng Nobyembre, lalo na ang ika-2 ng Nobyembre, ay itinalaga ng Simbahan bilang paggunita at pananalangin para sa lahat ng yumaong Kristiyano.

Binigyan sila ng grasya at lakas ni Hesukristo, hindi lamang upang magtagumpay sila sa kanilang hangarin na makasama Siya sa Kanyang kaharian, kundi upang magbigay ng pag-asa sa atin.

Nawa’y tayong lahat ay patuloy na magpakita ng matibay na dedikasyon at pananampalataya sa Diyos tulad ng ipinakita nina San Simon at San Judas.

Nais Niyang hilumin tayo hindi lamang sa pisikal na karamdaman kundi lalong lalo na sa sakit ng puso at kaluluwa – ang kasalanan. Ito ay isang uri ng pagkabulag na hindi pisikal kundi espirituwal – ang hindi na makita ang ating pagkakasala at pagkukulang sa Diyos.